Forum archeologii zawodowej - archeologia.org.pl

Stysz

Tak, wiem - zdarza się, gdy jednym uchem słuchasz wyników i komentarzy powyborczych a jednocześnie próbujesz odpisać na forum.

Człowiek nie jest doskonały.
Ale dziękuję za refleks i zwrócenie uwagi.

Już się poprawiłem. Co nie zmienia, że za często staramy się żyć legendami Wielkich. Za dużo patrzymy wstecz a za mało w przyszłość.

Nie chodzi o to, aby dosalać UKSW czy IAUW, czy też komu innemu- tylko aby nie spoczywać na laurach i trzymać pewne standardy, zarówno merytoryczne jak i etyczne.

To forma zwyczajnego dowartościowywania się.

Uzytkownik

Stysz

A ja nie rozumiem kogo krzywdzę ? Nikomu zasług wszak nie odbieram.

Chyba także tracę wątek dyskusji… Krzywdzę kogoś twierdzą, że należy się skupić na budowaniu i przyszłości archeologii a mniej na „renomie”? Renoma bywa ulotna.

A może ta dyskusja to już forma konkurowania tych uczelni pomiędzy sobą? Jeśli tak – to bardzo mnie to cieszy. Ja obie staram się traktować z równym krytycyzmem, tak samo jak i inne.

UKSW długi czas czyniła krzywdę swoim studentom, dobrze, że z tym skończyła, co nie zmienia faktu, że osobiści, nie podoba mi się, że powstają ciągle nowe uczelnie kształcące na kierunku archeologia. Ale jeśli mają krzywdzić studentów na historycznych specjalizacjach – to już lepiej, aby powstawały nowe kierunki.

IA UW bywa w Polsce nazywana „kołchozem” – to także pewna opinia kształtująca „renomę” Jedni widzą w tym wadę a inni zaletę tej uczelni. Niektórych takie rozmiary przytłaczają a dla innych to szansa na różnorodność edukacyjną, dla innych jeszcze sposób wtopienia się w tłum.

Uzytkownik

Uzytkownik

Stysz

Nie muszą. Proponuję ponownie przeczytać to, co napisałem.

Odniosłem profesora Michałowskiego ogólnie do polskiej archeologii a nie do IAUW, UKSW czy poszczególnych badaczy. Profesor Michałowski, to była wspaniała karta polskiej archeologii. Ikona.

Cieszy mnie bardzo, że jego dorobek i jego następców został doceniony
http://www.archeologiczne.fora.pl/trzecia-sila-w-archeo-swieto-polskich-archeologow-t426.html

Ele jak będziemy chcieli jechać wyłącznie na renomie dokonań profesora oraz dokonań jego uczniów, to nikt tego sukcesu już prędko nie powtórzy.

Tak samo się to dotyczy renomy uczelni - renoma to, to jak nas widzą na zewnątrz a nie jak sami się widzimy lub chcemy być widziani.

Dlatego o pozycję trzeba dbać nieustannie. To był jedyny przekaz moich wypowiedzi. UKSW nie posiada(jeszcze) renomy – musi ją sobie stworzyć, IAUW posiada – musi ją utrzymać (w wielu opiniach ją traci).

Oczywiście osiągnięcia i pozycja IAUW stanowią powody do dumy. Odradzam jednak wyłączne rozpamiętywanie lat świetności. UKSW bazuje w większości na osobach, które wyszły "z pod" lub były „pod skrzydłami” IAUW- ale pamiętajmy osoby te już nie pracują na renomę IAUW.

Nie jestem pewien, czy określanie UKSW jako wysuniętej placówki IAUW, w jakiejkolwiek konfiguracji, nie będzie dla kadry UKSW w pewien sposób obraźliwa. To takie dodawanie im łatki. Wypalanie piętna IAUW. Każda młoda uczelnia rozpoczynająca pracę „na surowym korzeniu” czerpać musi z kolonizatorów.

Ja też jestem absolwentem IAUW - nie mam powodu do wstydu, nawet się tym chwalę - czerpiąc z renomy IAUW, ale to co robię z IAUW nie ma nic wspólnego.

Uzytkownik

Uzytkownik

ści wypadków pozostają na jednej uczelni od żłobka przez profesurę do nekrologu, więc dlaczego spośród ponad 150 absolwentów nikt nie został?

Filimer

Co prawda teren wyciągnął mnie na no dobre z większości forów dyskusyjnych i innych form aktywności sieciowej (ostała mi się jedynie fotografia, ale to ze względu użytkowania własnego aparatu w terenie non-stop), ale żeby nie zgubić całości wątku napiszę kilka słów.
Po pierwsze - jakość samego IAUW jest bardzo nierówna - publikacje źródłowe niektórych jego pracowników są dużo gorsze technicznie oraz merytorycznie od publikacji chociażby pracowników PMA - jest to zauważalne. Nie jest żadną tajemnicą, że kuźnią zawodową jest teren oraz opracowywanie stanowisk (które możemy podciągnąć pod badania gabinetowe), a także poszerzanie wiedzy własnej na różne sposoby. I nie jest dla nikogo tajemnicą, że ośrodek z którego się wyszło nie zostawia takiego piętna, by nie można było rozwinąć się metodycznie i merytorycznie tworząc dorobek własny na wysokim poziomie - zależy to w dużej mierze od osobistych predyspozycji.

Co do funkcjonowania naukowców w ramach jednego ośrodka o ile UW kształci sobie z reguły absolwentów od magistra do profesora, o tyle w Krakowie spora część naukowców pochodzi z "importu posredniego" - Prof. Gedl (o ile dobrze pamiętam) i Ginter byli wcześniej (bodajże w latach 60-tych) pracownikami Muzeum Archeologicznego, Dr. W. Blajer pracował w muzeach w Opolu i Rzeszowie, prof. P. Valde-Nowak został ściągnięty z PAN-u (miał tez krótki romans z UG), a jeden z najnowszych pracowników (jak na razie chyba tylko wykłada) - dr. P. Nocuń to szef prywatnej firmy archeologicznej, który doktoryzował się we Wrocławiu. Generalnie UJ nie ma byt dużo szczęścia co do kwestii wychowania sobie kolejnych pokoleń - najlepszych terenowców kształci sobie Muzeum i nie wiadomo, czy niektórzy z nich nie przejdą kiedyś na UJ, chociaż akurat uczelnia w kwestiach finansowo-organizacyjnych nie jest tu jakąś poważną konkurencją.

Moim zdaniem tworzenie kierunku archeologia na kolejnych uczelniach nie ma za bardzo sensu - można rozwijać różnego sortu placówki naukowo-badawcze, które zapewnią należyty poziom ochrony konserwatorskiej i rozwoju badawczego w regionie, ale wciąganie kolejnych grup młodych ludzi w niewątpliwie fascynująca przygodę, jaką są studia archeologiczne, nie ma sensu ze względu na perspektywy dalszego rozwoju w tym kierunku po studiach. Dla mnie osobiście powstanie archeologii na UKSW i AH to próba stworzenia konkurencji merytorycznej dla UW, co w przypadku AH może się udać ze względu na skład osobowy (naukowcy z PAN-u) oraz zaplecze techniczne (AH może ściągnąć do siebie swoich najlepszych ludzi prowadzących badania na A2).

Jeżeli już tworzyć archeologię - to w Opolu, Szczecinie lub Olsztynie, gdzie taki ośrodek mógłby bardzo wzmocnić kwestię ochrony konserwatorskiej oraz zabrać się za prowadzenie badań na wielu ciekawych stanowiskach, które zagrożone przez czynniki naturalne, poszukiwaczy oraz Pogotowie Archeologiczne, którego ostatnie działania to po prostu tragedia...

Uzytkownik

Filimer

Uzytkownik

[quote="Filimer"]

Stysz

Oczywiście, że górą.

Warto jednak zwrócić uwagę na pewna specyfikę polskich uczelni.

Chodzi mi o tryb przyjmowania kandydatów na studia doktoranckie – połowa kandydatów, a może nawet więcej jak połowa to osoby, które magisterium uzyskały poza uczelnią, do której startują na studia doktoranckie. Dziwnym trafem na studia dostają się tylko wychowankowie.

Wiemy przecież, że takie osoby „Z poza” nie mają szans, poza może wyjątkami.

Nie wiem, czy to do końca dobrze, raczej nie. Ale taką mamy specyfikę akademicką, w której migracja często postrzegana jest jako coś złego i niestosownego, w każdym razie niezwykle trudnego. Nie bez znaczenia są tu właśnie zależności czysto personalne w rodzaju Mistrz-Uczeń.

Osoba, która z łatwością dostanie się na studia na UJ, gdyby chciała dokonać tego na IA musiałaby poruszyć niebo i ziemię, i na odwrót oczywiście.

Migracja następuje dopiero po osiągnięciu już pewnej pozycji naukowej. Czyli po zrobieniu doktoratu, czego dowodzą przykłady Filimera.

To wina braku trzystopniowego modelu studiów akademickich, Jeśli uczelnia oferuje średnio 1,5 miejsca na studia doktoranckie rocznie – to wiadomo, że przyjmuje własnych wychowanków. Zatem od pierwszego roku studiów wpadamy w rodzaj kolein.

Niewykluczone, że uczelnie archeologiczne borykać się zaczną niebawem z malejącym zainteresowaniem, czego przyczynami będą, niż demograficzny oraz rosnące koszta studiowania. Skutkiem tego będzie uwolnienie dodatkowych zasobów kadrowych, co w rezultacie tylko ułatwi powstawanie kierunków archeologicznych na nowych uczelniach.

Zapisy prawa sprawiają, że uczelnie, właśnie w imię utrzymania renomy lub jej zdobycia zainteresowane będą archeologią – nie jako kierunku kształcenia, lecz sposobu względnie łatwego uzyskania „minimum uniwersyteckiego”, poziom naboru nie będzie tu najistotniejszy.

Czy fakt, że większość uczelni bazuje na wychowankach wynika z wewnętrznej lojalności tych wychowanków do tej uczelni, oraz ich poczucia obowiązku dbania o jej renomę?

Otóż nie – to wynik tych kolein. Nie wspominając, że wielu młodych badaczy w możliwości ucieczki z uczelni macierzystej dostrzega szansę rozwoju – głównie samodzielnego rozwiniecie skrzydeł, odcięcia balastu Mistrza i Uczelni. Ale nawet jak się im to uda – to i tak słyszą, że są placówką. Dziwna mentalność.

To nie przytyk personalny – tylko uogólnienie do specyfiki polskich uczelni, także proszę na te słowa się nie obrażać.