Forum archeologii zawodowej - archeologia.org.pl

Stysz · Wysłany: Czw 22:28, 08 Mar 2007 Temat postu: Realia absolwenta archeologii

[link widoczny dla zalogowanych]

Filimer

Osobiście uważam, że 2-5 osób, które kończą archeologię ma szanse zostać w zawodzie. Z reguły jakaś część absolwentów funkcjonuje w jakiś sposób w zawodzie do 30-stki a potem decydują się, czy nadal będą się tym zajmować, czy też zając się czymś zupełnie innym. Inna sprawa, że na uczelniach i w muzeach rzeczywiście zostają czasami osoby, które nie powinny pracować w zawodzie, ale tak to niestety bywa. Mało komu udaje się tak wybić, jak np. Jerzemu Okońskiemu, który mając własną firmę archeologiczną prowadzi zarówno badania komercyjne jak i naukowe - m.in. prowadził projekt "Pradzieje dorzecza Raby" z funduszy KBNu, a teraz będzie opracowywał materiały AZP dla Województwa Podkarpackiego. Dodatkowo publikuje on w miarę na bieżąco wyniki badań. Niestety takich przykładów nie ma wiele, a w niektórych rejonach działalność archeologów bardzo słabo się zaznacza...

Yeti

Jeśli chodzi o inne regiony to różnie się ta działalność archeologów zaznacza;) niektórzy, owszem starają się wykonywać swój zawód odpowiedzialnie i "na poziomie", jednak jak można prowadzić wykopaliska jeśli pomimo wolnego rynku Laughing

w jakiś dziwny sposób zawsze co najwyżej dwóch archeologów wykonuje ustawicznie pracę (nadzory, badania ratownicze), a pozostali pomimo ogłoszeń i reklam muszą klepać biedę?

Stysz

Jakiś czas temu miałem okazje poznać realia drogi inwestor – archeolog.

W większości przypadków inwestor o stanowisku archeologicznym dowiaduje się dopiero na etapie starania o pozwolenie na budowę, co w tedy robi ? W te pędy biegnie do WKZ lub odpowiedniej delegatury z pytaniem, co on ma robić?

Tam zaś życzliwy konserwator informuje go o tym, co musi zrobić: czyli albo nadzór, albo badania ratownicze. Biedny inwestor dalej zdezorientowany pyta: „a kto mi to może zrobić”, wtedy życzliwy konserwator daje mu odpowiedni nr telefonu do archeologa , który dziwnym zbiegiem okoliczności realizuje większość badań na podległym konserwatorowi terenie.

Ale bywają także konserwatorzy posiadający poczucie przyzwoitości, ci z szuflady wyciągają listę nazwisk i telefonów mówiąc: „proszę sobie spisać i samemu umawiać”.

Kluczowe, zatem jest być na liście w szufladzie konserwatora.

Konserwatorzy tłumaczą, że w ten sposób dbają o odpowiedni poziom prac archeologicznych. Osoba niegodna zaufanie na liście się nie znajdzie. Tym samym tworzony jest rodzaj regionalizacji, bowiem archeolodzy trzymają się lokalnych „przychylnych” WKZtów.

Teoretycznie oczywiście archeolog może prowadzić działalność gospodarczą na terenie całego kraju, oczywiście teoretycznie może dostać zlecenie od klienta z terenu z poza rodzimego WKZ, tyle, że aby otrzymać pozwolenie na badania musi jeszcze uzyskać zgodę lokalnego muzeum na przejęcie zabytków, a muzeum może się nie zgodzić – i taki archeolog z poza rejony pozwolenia nie dostanie…

Zatem jeśli nawet jakiś młody archeolog uzyska w końcu te 12 miesięcy praktyki po magistrze. To życzę dużo szczęścia i wytrwałości.

Yeti

Stysz dokładnie i zwięźle to ująłeś. Dokładnie tak wygląda sytuacja. Tylko teraz jest pytanie jak pozostali archeolodzy, którzy nie są na listach lub na "językach" konserwatorów, a raczej inspektorów do spraw archeologii mają sobie radzić? Moim zdaniem najwyższa pora powołać albo izby archeologiczne ("coś" na kształt izb architektów), albo walczyć o to, aby SNAP zaczął reprezentować interesy zawodowe archeologów i zadbał o bardziej czytelne relacje na platformie ( Laughing

) WUOZ - archeolodzy.