 |
Forum archeologii zawodowej - archeologia.org.pl
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Filimer
Dołączył: 24 Lis 2006
Posty: 388
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kraków
|
 Wysłany: Wto 3:45, 15 Sty 2008 Temat postu: Rewitalizacja Branic - mariaż archeologii i rekreacji |
|
|
| Muzeum Archeologoczne w Krakowie napisał: |
Projekt rewitalizacji zespołu podworskiego w Branicach
Muzeum Archeologiczne w Krakowie przygotowało ostatnio koncepcję przekształcenia zespołu podworskiego w Krakowie-Branicach, gdzie ma swoją siedzibę nowohucki Oddział MAK, w Centrum Edukacyjno-Rekreacyjne Muzeum. W oparciu o zrodzone w Muzeum pomysły (autorstwa dr Jacka Rydzewskiego przy współpracy dr Jacka Górskiego) powstało studium architektoniczne, opracowane w Pracowni Projektowej „ARCH” z Bielska-Białej, przez mgr inż. arch. Zofię Skrzypek-Mrowiec, mgr inż. arch. Marię Bicz-Suknarowską oraz mgr inż. arch. Martę Kasprowicz. Dokumentacja studium została przez Muzeum złożona w Departamencie Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Turystyki Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego. Dokumentacja ta przedstawia ideę utworzenia w Branicach ośrodka (Centrum) oferującego zwiedzającym wielorakie możliwości w ramach edukacji, rozrywki i odpoczynku.
U podstaw opracowania przedstawianej koncepcji leżała – i nadal leży – chęć uratowania całego zespołu podworskiego w Branicach. Oprócz bowiem budynku dworu i lamusa, które są odnowione i użytkowane przez Muzeum, w skład zespołu wchodzi również budynek XVIII-wiecznego spichlerza, który został ostatnio wpisany do rejestru zabytków województwa małopolskiego, czworak, ruiny kuźni dworskiej, wreszcie zabytkowy park z wyschniętym stawem, pola i las – elementy te tworzą w sumie nieruchomość liczącą 11 hektarów powierzchni. W miejscu dawnych stodół dworskich wybudowano ostatnio (dokonał tego Krakowski Zespół do Badań Autostrad, którego udziałowcem jest Muzeum Archeologiczne) kompleks budynków magazynowych i archiwum. Wymienione budynki zaprojektowano w stylu nawiązującym do architektury klasycystycznego dworu; z tego względu, jak i ze względu na swą lokalizację, odtwarzają one w swoistym sensie dawne centrum folwarcznej części majątku. Dysponując więc właściwie niemal pełnym obrazem dawnego rozplanowania i organizacji założenia dworskiego można by było – oczywiście po odnowieniu niektórych elementów tego założenia – przybliżyć społeczności województwa organizację podstawowej i na ogół samowystarczalnej jednostki gospodarczej dawnej Polski, jaką stanowił dwór funkcjonujący w systemie gospodarki folwarcznej. Jest to zagadnienie mało znane wśród społeczeństwa, a mogące zapewne budzić w nim żywe zainteresowanie, zwłaszcza że w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat zasady funkcjonowania gospodarki dworskiej obrosły rozmaitymi mitami i nie zawsze były przedstawiane zgodnie z prawdą. Pozostałości założenia dworskiego w Branicach stanowią doskonały i rzadki przykład, który stwarza możliwości przybliżenia ludziom tych spraw.
Przy opracowywaniu omawianego projektu wykorzystano też doświadczenia zespołu pracowników Oddziału Muzeum w Nowej Hucie w rozwijaniu i organizowaniu działalności popularyzatorskiej. Niezwykle rozbudowana współpraca z nowohuckimi szkołami, a także dobrze przyjmowane przez zwiedzających sposoby przybliżania tematyki archeologicznej podczas festynów archeologicznych w Branicach (już pięciu) pozwalają przypuszczać, że teren zespołu podworskiego jest znakomitym miejscem na prowadzenie działalności oświatowej i popularyzatorskiej na dużą skalę i w niezwykle atrakcyjny sposób, w kilku dziedzinach: historii, archeologii, geografii i biologii.
Braliśmy też pod uwagę tworzenie zachęt do rodzinnego spędzania wolnego czasu. Wielkość założenia, mnogość atrakcji (wystawa, ekspozycje terenowe w naturalnej skali, warsztaty archeologiczne, możliwość przejażdżki konnej, ewentualne możliwości rekreacji poprzez sport, pobyt w parku, wreszcie odpoczynek przy posiłku w gospodzie znajdującej się w budynku dawnego spichlerza) – to przesłanki do spędzenia w Branicach kilku sobotnich czy niedzielnych godzin. Sprzyjać temu będzie też relatywna bliskość od centrum Krakowa (ok. 16 km), jak również i to, że w niedługiej przyszłości obszar Branic „przybliży” się do terenów zamieszkanych, gdyż w opracowanym już dla Branic planie zagospodarowania przestrzennego naprzeciw parku dworskiego przewiduje się zabudowę jednorodzinną i dogodne skomunikowanie tego obszaru z miastem poprzez komunikację autobusową.
Główne założenia programowe projektu
(wg studium opracowanego przez Z. Skrzypek-Mrowiec i M. Bicz-Suknarowską)
ZAKRES PROJEKTU
Studium obejmuje koncepcję urbanistyczno-programową przekształcenia istniejącej struktury założenia dawnego zespołu dworskiego w Krakowie-Branicach na Centrum Edukacyjno-Rekreacyjne dla Muzeum Archeologicznego w Krakowie. Zadaniem opracowania jest ocena zastałej struktury urbanistycznej i obiektów kubaturowych oraz propozycja ich zachowania, odtworzenia i adaptacji do nowo projektowanych funkcji. Równocześnie koncepcja stanowi analizę możliwości terenowych i przestrzennych uporządkowania i usprawnienia układu funkcjonalnego całości założenia z uwzględnieniem uwarunkowań historycznych i wytycznych konserwatorskich.
W zależności od stanu technicznego zastałych elementów zagospodarowania terenu oraz stopnia ich wartości, pod względem konserwatorskim, proponuje się rekonstrukcję, odbudowę lub przebudowę i modernizację obiektów oraz budowę obiektów nowych, uzupełniających całość założenia, tak by w końcowym efekcie zespół mógł służyć i samodzielnie funkcjonować jako Centrum Edukacyjno-Rekreacyjne.
Niewielkich ingerencji wymaga część dworska założenia z odrestaurowanym dworem i „lamusem”, zespołem parkowym, ogrodem użytkowym i stawem. Generalnych ingerencji wymaga część folwarczna, gdzie zachowały się w całości jedynie dwa wartościowe obiekty: XVIII-wieczny spichlerz i czworaki. Reszta substancji uległa zniszczeniu, a teren, w nawiązaniu do układu historycznego, należy wykorzystać do nowo projektowanych funkcji.
Dokonany w ramach studium podział funkcjonalny terenu na zespoły odmiennego użytkowania wskazuje możliwość etapowania realizacji projektowanej inwestycji.
ZAŁOŻENIA PROJEKTOWE
1. Wytyczne urbanistyczno-konserwatorskie
Determinantą koncepcji zagospodarowania terenu jest układ historyczny założenia z podziałem na dwie części: dworską – wschodnią i folwarczną – zachodnią wraz z dwiema drogami przebiegającymi z północy na południe: dworską i folwarczną oraz dwiema bramami wjazdowymi: dworską i folwarczną. Pod względem konserwatorskim na uwagę w zagospodarowaniu terenu zasługuje zachowane założenie parkowe oraz teren historycznego stawu dworskiego. Obiekty zabytkowe to dwór i lamus (odrestaurowane) oraz niszczejący spichlerz i czworaki. Ze względu na posiadane materiały archiwalne lub zachowane resztki substancji obiektów w ruinie, wskazuje się na celowość odbudowy oranżerii i kuźni. Z elementów zagospodarowania i małej architektury konieczna jest odbudowa murów ogrodzeniowych, obu bram wjazdowych oraz odtworzenia przebiegu i brukowej nawierzchni drogi folwarcznej. Dla możliwości nowej zabudowy kubaturowej wskazuje się górny taras płn.-zach. narożnika terenu, przy nowo wybudowanych pawilonach magazynowych. Dla drobnych elementów zagospodarowania – taras poniżej skarpy w płd.-zach. części terenu.
2. Koncepcja urbanistyczno-przestrzenna
W proponowanym opracowaniu utrzymuje się historyczny układ zagospodarowania terenu z podziałem na część dworską i folwark z zachowaniem w układzie komunikacji obu dróg i odtworzeniem obu bram wjazdowych. Przywraca się dawną jedność struktury urbanistycznej włączając integralnie folwark w całość założenia w stopniu równorzędnym z częścią dworską (m.in. przez likwidację wewnętrznego wygrodzenia dworu).
3. Układ funkcjonalno-przestrzenny
Zgodnie ze wskazaniami Muzeum, teren został podzielony na dwanaście zespołów odmiennego użytkowania. Część dworska pozostaje jako teren administracyjny i siedziba nowohuckiego Oddziału Muzeum (dwór) i wystawienniczy (lamus), z udostępnieniem zwiedzającym terenu parku, stawu i ogrodu użytkowego wraz z herbarium. Folwark przeznaczony zostaje na funkcje edukacyjne i rekreacyjne. Spichlerz, po odrestaurowaniu i modernizacji wnętrza, proponuje się adaptować na cele gastronomiczne. Czworaki, zgodnie z historycznym przeznaczeniem, przejmą funkcję mieszkalną, adaptowane zostaną na mieszkania służbowe i pokoje gościnne.
Obok nowo wybudowanych magazynów na zbiory muzealne, proponuje się wybudować nowy, wielofunkcyjny obiekt obsługi zwiedzających wraz z pawilonem wystawowym muzeum.
Odbudowana kuźnia folwarczna stanowić będzie integralną część obiektu zaplecza i stajni projektowanej stadniny koni, usytuowanych w płd.-zach. części folwarku. W miejscu historycznego „okołu” stodół i stajni proponuje się zlokalizować zespół warsztatów letnich dla zajęć szkolnych. Dla celów dydaktycznych zaprojektowano dwie „ścieżki dydaktyczne” wytyczone w centrum założenia. Tematem pierwszej jest „historia chaty i zamieszkania” stanowiąca rekonstrukcję czterech chat wraz z otoczeniem, usytuowanych w terenie w chronologicznym układzie. Ścieżkę zakończy usypany „gródek” z drewnianą wieżą obronną. Tematem drugiej ścieżki dydaktycznej jest „las i środowisko”. Funkcję tę przejmie najbardziej wysunięty na południe pas terenu, który po oczyszczeniu i uporządkowaniu odzyska charakter lasu z wytyczoną swobodnie ścieżką.
4. Projektowane zespoły programowe
A. Zespół magazynów muzeum – 5 nowo wybudowanych pawilonów na zbiory muzealne z własnym dojazdem od zewnętrznej drogi. Pawilony ułożone w formie „okołu”, wokół wewnętrznego placu komunikacji kołowej.
B. Zespół dydaktyczny – projektowany obiekt parterowy w kształcie litery „C”, mieszczący recepcję, kasy, sanitariaty i pomieszczenia wystawowe . W otoczeniu znalazła się odrestaurowana piwniczka ziemna, studnia i taras ziemny przeznaczony na ekspozycję wykopalisk.
II wersja projektu przewiduje przekształcenie i rozbudowę planowanego zespołu dydaktycznego w Zespół dydaktyczno-hotelowy – projektowany obiekt parterowy w kształcie litery „C” z użytkowym poddaszem, mieszczący w jednym skrzydle recepcję, kasy, sanitariaty i pomieszczenia zimowych warsztatów. Drugie skrzydło i użytkowe poddasze to pomieszczenia hotelowe z gastronomią i pokoje - 1, 2 osobowe na poddaszu dla ok. 50 osób. W centrum obiektu proponuje się zlokalizowanie sali konferencyjnej na ok. 80 osób. Wewnętrzny dziedziniec otacza podcienie mogące służyć celom wystaw edukacyjnych. W otoczeniu znalazła się odrestaurowana piwniczka ziemna, studnia i taras ziemny przeznaczony na rekreację hotelową oraz sezonową ekspozycję wykopalisk.
Zespół spichlerza – planowany na wystawiennictwo i małą gastronomię , obejmuje przede wszystkim odrestaurowany budynek spichlerza, adaptowany we wnętrzu do potrzeb funkcji. Przewiduje się wykorzystanie zarówno parteru ( wyrównując poziom zerowy ), jak i poddasza z odsłoniętą więźbą dachową.
C. Zespół spichlerza – planowany na gastronomię, obejmuje odrestaurowany budynek spichlerza, adaptowany we wnętrzu do potrzeb funkcji. Przewiduje się wykorzystanie zarówno parteru (wyrównując poziom zerowy), jak i poddasza z odsłoniętą więźbą dachową. Zaleca się odtworzenie pierwotnego stanu obiektu, likwidację wtórnego wejścia w elewacji frontowej i przywrócenie drewnianych schodów z zadaszeniem. Zadrzewiony teren wokół spichlerza wspomagać będzie funkcję gastronomiczną. Przy wschodniej ścianie przewidziano ogródek letni z zewnętrznym kominkiem. Zagospodarowana ziemna piwniczka, stanowić będzie atrakcję dla odwiedzających. Z myślą o obsłudze klientów zmotoryzowanych od północy spichlerza projektuje się zespół parkingów z możliwością dodatkowego wejścia do obiektu.
W cieniu wysokich drzew iglastych i liściastych zlokalizować można plac zabaw dla dzieci. Całość terenu wydziela niskie ogrodzenie wewnętrzne.
Spichlerz połączono komunikacyjnie z dworem wewnętrzną drogą pieszo-jezdną, przecinającą drogę dworską.
D. Zespół mieszkalny – to adaptowany na te cele typowy czworak, w którym po modernizacji, zagospodarowaniu poddasza i doprowadzeniu mediów, znajdą miejsce mieszkania służbowe i pokoje gościnne. Do wydzielonego zielenią i ogrodzeniem wewnętrznym zespołu zaprojektowano własny podjazd od drogi dworskiej i placyk parkingowy.
E. Ścieżka dydaktyczna – „historia chaty i zamieszkania”. Centralną część założenia przylegającą od zachodu do stawu, na której w przeszłości usytuowana była gorzelnia i drobniejsze obiekty gospodarcze, przeznacza się na wytyczenie swobodnej ścieżki. Wokół niej usytuowane zostaną zrekonstruowane drewniane chaty, wraz z ich otoczeniem, ułożone w chronologicznym układzie od chaty neolitycznej przez łużycką, celtycką, średniowieczną aż do ziemnego kopca – gródka z drewnianą wieżą obronną. Na tyłach chat, w sąsiedztwie warsztatów letnich, wytyczono pas terenu przeznaczony na poletka upraw historycznych.
F. Zespół warsztatów – teren letnich zajęć szkolnych obejmuje dwie wiaty zadaszające, letnie namioty i miejsce ogniska obłożone kamieniami. Do całości zespołu włączona została odbudowana mała kuźnia, którą przeznacza się do zajęć dydaktycznych.
G. Stadnina koni – „Konie wczoraj i dziś – koń polski ”. Funkcja ta zlokalizowana została w rejonie ruin historycznej kuźni, która po odbudowie wkomponowana zostaje w obiekt zaplecza i stajni. Proponuje się wydzierżawić lub dokupić fragment terenu, gdzie urządzony zostanie wybieg dla koni.
II wersja projektu przewiduje umieszczenie pomiędzy stadniną koni a lasem (na części terenu przeznaczonej uprzednio na warsztaty letnie) nowy element: S. Zespół sportu i rekreacji. To również nowa funkcja drugiej wersji zagospodarowania terenu. Zespół ten, dostępny ze ścieżki S4, wkomponowany został pomiędzy stadninę koni i teren zwartego lasu ze ścieżką dydaktyczną. Obejmuje dwa urządzenia sportowe: minigolf z dziesięcioma ścieżkami oraz zespół dwóch kortów tenisowych.
H. Ścieżka dydaktyczna – „Las i środowisko”. Na tę funkcję przeznacza się południowy fragment terenu o charakterze lasu liściastego, który po oczyszczeniu i dosadzeniu brakującego drzewostanu, wytyczeniu ścieżki z otwartymi polankami służyć będzie zajęciom dydaktycznym.
I. Zespół dworu z otoczeniem
Zachowane, zabytkowe obiekty kubaturowe: dwór i lamus zostały już odrestaurowane i zagospodarowane na cele administracyjne i wystawiennicze muzeum. Przy północnej elewacji dworu proponuje się dobudować taras i urządzić kwiatowy ogród ozdobny oraz wyeksponować kapliczkę ogrodową. Podjazd pod dwór i lamus został odtworzony wraz z okrągłym gazonem wymagającym urządzenia zieleni i wkomponowania małej architektury ogrodowej. Należy zadbać, by położony powyżej skarpy dwór utrzymał otwarcie widoku na położony poniżej staw. Konieczne jest wycięcie przypadkowych drzew przysłaniających wgląd w teren, wyeksponowanie drzew pomnikowych oraz zadbanie, by nie podejmować prac ziemnych niwelujących pierwotny przebieg skarpy i likwidujących naturalny taras widokowy.
J. Zespół parkowy – wymaga jedynie oczyszczenia i odtworzenia wycinek i dosadzeń oraz wytyczenia ścieżek spacerowych i zakomponowania niskiej zieleni ozdobnej. W tym zespole proponuje się zrekonstruowanie pawilonu historycznej oranżerii, która stanowić będzie zaplecze dla ogrodnictwa.
K. Ogród użytkowy , którego część stanowić będzie „herbarium”, proponuje się pozostawić nadal w użytkowaniu miejscowych rolników.
L. Zespół stawu dworskiego
Rewaloryzacja stawu dokonana zostanie poprzez oczyszczenie tafli, pogłębienie dna, umocnienie brzegów, wytyczenie zielonych wysp i grobli oraz zapewnienie koniecznego poziomu wody. Okalająca zieleń zostanie uporządkowana, a wokół brzegu poprowadzona zostanie ścieżka spacerowa.
Ł. Zieleń zewnętrzna – to pozostawiona poza ogrodzeniem zieleń niska i wysoka wzdłuż drogi dojazdowej (obecnie ul. Sasanek). Jest to pozostawiony pas drogowy zabezpieczony dla poszerzenia drogi, obecnie w utrzymaniu Muzeum.
M. Komunikacja rozrządcza
Poza historycznymi drogami, układ komunikacji pieszo-jezdnej rozbudowano o niezbędne place i parkingi dla obsługi wycieczek autokarowych i indywidualnych turystów. Określona została komunikacja wewnętrzna – system głównych ścieżek rozprowadzających:
S1 – ścieżka widokowa do dworu, lamusa i oranżerii
S2 – ścieżka łącząca założenie dworsko-parkowe z ogrodem użytkowym i stawem. Kończy się ona groblą wprowadzającą na wyspę (skąd widok na gródek)
S3 – okalająca staw ścieżka rekreacyjna
S4 – ścieżka prowadząca pomiędzy zespoły dydaktyczne: chaty, warsztaty i las.
O. Ogrodzenie – całość założenia otaczać będzie wspólne ogrodzenie: od wschodu i zachodu odrestaurowany mur ceglany (z dwiema bramami), od frontu ogrodzenie ozdobne i od południa (od pól) ogrodzenie siatkowe z koniecznymi bramami wyjazdowymi.
5. Uzbrojenie terenu
Wskazuje się na konieczność całościowego uzbrojenia terenu i doprowadzenia niezbędnych mediów do wszystkich zespołów projektowanego Centrum. Opracowania branżowe muszą być wykonane kompleksowo, z uwzględnieniem docelowego zagospodarowania terenu opracowania.
Jak wspomniano, projekt powyższy został złożony (wraz z dokumentacją studium architektonicznego) w Departamencie Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Turystyki Urzędu Marszałkowskiego. Główne zarysy koncepcji przekazano także Marszałkowi Województwa Małopolskiego. Jasne jest bowiem, że szansa na realizację przedstawionego projektu zaistnieje tylko wtedy, jeśli zyska on uznanie Zarządu Województwa i jeśli tym samym Województwo uruchomi odpowiednie (niemałe) fundusze. Do realizacji projektu zachęca Rada naszego Muzeum oraz przychylna opinia Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Nam się wydaje, że powstałe w proponowanym kształcie Centrum mogłoby się stać niezwykle atrakcyjnym miejscem zarówno dla turystów, jak i dla mieszkańców Krakowa i województwa. |
Jako że część terenu wymaga przeprowadzenia badań archeologicznych, to wraz z budową całego kompleksu będzie okazja przeprowadzenia kolejnych badań w Branicach - miejmy nadzieję, że równie sensacyjnych jak te z lat 2004/2005 (w opracowaniu). Pomysł muzeum jest strzałem w dziesiątkę - kilkaset metrów od planowanego kompleksu mają powstać obiekty Krakowskiego parku technologicznego, a koło samego kompleksu rekreacyjnego na ul. Deszczowej zaplanowano już przystanki autobusowe - tak więc na brak zainteresowania ze strony klientów nie będzie co narzekać 
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Stysz
Administrator
Dołączył: 02 Lis 2006
Posty: 1862
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
|
| Wysłany: Wto 11:50, 15 Sty 2008 Temat postu: |
|
|
Lekko licząc koszt ok. 30 mln, albo lepiej.
Dobrze jest wydawać pieniądze z głową. Po Trzcinicy zapowiada się kolejny silny ośrodek muzealniczo-naukowy. Coś mi się zdaje, ze Małopolska będzie w najbliższych latach nadawała ton polskiej archeologii i muzealnictwu.
Ciekawe, jakim kosztem zamknie się rozgrzebanie Rynku w Krakowie?
Zapewne porównywalnym.
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
femur7
Dołączył: 21 Mar 2007
Posty: 159
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Sopot
|
| Wysłany: Śro 0:51, 16 Sty 2008 Temat postu: |
|
|
| Stysz napisał: | Lekko licząc koszt ok. 30 mln, albo lepiej.
Dobrze jest wydawać pieniądze z głową. Po Trzcinicy zapowiada się kolejny silny ośrodek muzealniczo-naukowy. Coś mi się zdaje, ze Małopolska będzie w najbliższych latach nadawała ton polskiej archeologii i muzealnictwu.
Ciekawe, jakim kosztem zamknie się rozgrzebanie Rynku w Krakowie?
Zapewne porównywalnym. |
Sumienie archeologii bije równym rytmem.
Panie Stycz coś Pan Rejtana udajesz, a ja gorę!
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Stysz
Administrator
Dołączył: 02 Lis 2006
Posty: 1862
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
|
| Wysłany: Śro 10:53, 16 Sty 2008 Temat postu: |
|
|
Posiadam wykształcenie budowlane i pracowałem niegdyś w dzile ofert firmy budowlanej.
Umiejętność oceny kosztów pozostała, koszty powinny być proporcjonalne do zakresu prac, jeśli nie są to nie można przy okazji szczytnego celu wykluczyć także różnych "przewałek przetargowych" lub wykonawczych.
Tu nie chcą podawać kosztów, bo zakres prac jest bardzo duży.
1. uzbrojenie całego terenu (wodociąg, kanalizacja, energetyka, telefon, oświeltenie terenu)
2. Budowa nowych obiektów
3. konserwacja zabytków architektury (konsolidacja, odgrzybianie itd...)
4. rewitalizacja zabytkowego parku, wraz z wybudowaniem (uszczelnieniem stawu).
5. koszty projektowe
O wspomnianych przez Filimera kosztach badań archeologicznych poprzedzających inwestycje nie wspominając.
Tak naprawdę bez projektu wykonawczego trudno tu o jakikolwiek kosztorys inwestycji. Dlatego kilkadziesiąt milionów przy takiej inwestycji nie zdziwi. Natomiast dziwi 6 mln dla siedmiu drewnianych domków i pomostu. Tu możemy mówić o ochronie zabytkowego zespołu parkowo-pałacowego, zatem jak najbardziej warto wydać kasę na taki projekt, natomiast nie zachwyca mnie wydawanie 6 mln na imitację zabytku. Za taką kasę można do istniejącego muzeum dobudować nowe skrzydło, i wyposażyć muzeum np. w nowoczesne gabloty.
Co do Rynku, nikt tam tamtej inwestycji nie przemyślał, przeznaczenie tamtej inwestycji miało być wyłącznie komercyjne, dopiero protesty społeczne zmieniły jej przeznaczenie. A koszty budowy tego podziemnego muzeum nadal rosną i będą rosły.
Ostatnio zmieniony przez Stysz dnia Śro 11:22, 16 Sty 2008, w całości zmieniany 3 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Filimer
Dołączył: 24 Lis 2006
Posty: 388
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kraków
|
| Wysłany: Czw 1:41, 17 Sty 2008 Temat postu: |
|
|
Myślę, że w Branicach będzie trzeba najpierw zrealizować badania geofizyczne, aby zorientować się gdzie należało by jeszcze ewentualnie przeprowadzić badania przed rozpoczęciem rewitalizacji - pod łopatę na pewno pójdzie Staw i teren pod nowy budynek edukacyjny oraz rekonstrukcje chat, być może także część terenów w parku. Do przekopania będą maksymalnie 2 ha, a uśredniona cena za przebadanie ara wyniesie ok. 7000-9000 zł za ar (koszt razem z pracami ziemnymi - tzn zdjęcie humusu przy pomocy koparki i uporządkowaniem terenu po zakończeniu prac i opracowaniem) - co daje 900000 za hektar - oczywiście koszt ten można by zbić do 5000 zł za ar, ale wtedy ciężko będzie znaleźć chętnych do pracy i pokryć koszty pracowania stanowiska. Branice 76 to niezwykle interesujące stanowisko - obejmujące znacznie większy obszar niż ten, który zakreślono w planie zagospodarowania przestrzennego - mam więc nadzieję, ze w projekcie rewitalizacji znajdzie się miejsce na przebadania części terenu, a całość założenia będzie przebadana geofizycznie. Projekt ten to także szansa na współpracę z branżą nowych technologii - bowiem na takie inwestycje jest miejsce w sąsiedztwie kompleksu pałacowego w Branicach, a sam projekt zapewne przyciągnie inwestorów na teren tego parku - wszak będzie to doskonałe miejsce na organizację niewielkich konferencji i szkoleń.
Szczegóły projektu rewitalizacji Branic znajdują się w osobnym dokumencie w formacie PDF na stronie muzeum :
[link widoczny dla zalogowanych]
A dostępny jest także plan zagospodarowania przestrzennego okolicy:
[link widoczny dla zalogowanych]
Rejon muzeum to ulice Sasanek i Deszczowa.
Ostatnio zmieniony przez Filimer dnia Czw 1:43, 17 Sty 2008, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Stysz
Administrator
Dołączył: 02 Lis 2006
Posty: 1862
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
|
| Wysłany: Wto 2:06, 11 Mar 2008 Temat postu: |
|
|
Liczyłem 30 mln podano, że 20 mln, aczkolwiek z treści można się domyślać, że wszystkich kosztów nie uwzględniono.
Jeśli wybrana zostanie wersja oszczędna, to znaczyć będzie, że koszt tej inwestycji wyniesie mniej więcej połowę tego, co wydano na rekonstrukcję grodziska w Kaliszu.
| Cytat: | Branice archeologiczne i rekreacyjne
Warsztaty archeologiczne, ścieżki dydaktyczne, hotel, restauracja, staw, korty tenisowe, a w zabytkowych budynkach wystawy. Muzeum Archeologiczne planuje w Branicach, gdzie mieści się jego nowohucki oddział, urządzić wielki park edukacyjno-rekreacyjny.
Całość ma kosztować 20 albo 14 mln zł - zależy od wersji. W ciągu dwóch tygodni Muzeum Archeologiczne zaprezentuje projekty w departamencie inwestycji regionalnych małopolskiego urzędu marszałkowskiego (placówka podlega marszałkowi).
Do Branic nowohucki oddział muzeum przeprowadził się rok temu. To ładne otoczenie - 11 ha, na których są dwa dworki (jeden neoklasycystyczny, drugi z początku XVII w.), stary spichlerz, las, staw. Były remonty zabytkowych obiektów, zbudowano nowe magazyny (w ramach Krakowskiego Zespołu do Badań Autostrad), uporządkowano teren. Teraz dyrektor MA Jacek Rydzewski chciałby Branice "otworzyć na Kraków".
- To przepiękne miejsce, z potencjałem - przekonuje Rydzewski. - Byłoby idealną przestrzenią do nauki i rekreacji.
Projekt (a właściwie studium programowo-przestrzenne) autorstwa Zofii Skrzypek-Mrowiec, Marii Bicz-Suknarowskiej i Marty Kasprowicz zakłada zmianę charakteru tej części Branic. Teraz muzeum jest tylko muzeum, i to bardzo specjalistycznym. W przyszłości 11 ha miałoby stać się wielkim parkiem edukacyjno-rekreacyjnym.
Zabytkowy spichlerz, oczywiście po solidnej renowacji, miałby pełnić funkcję wystawienniczą (na jednym poziomie), tam też przewidziano miejsce dla restauracji. Eksponaty byłyby też prezentowane w starszym dworku (tzw. lamus). Jest pomysł, żeby wydzielić w nim salę koncertową. W droższej wersji projektu znalazł się nowy budynek z hotelem i salą konferencyjną. Ale nad tym dyrektor Rydzewski jeszcze się zastanawia - taka inwestycja wymagałaby najpierw sprawdzenia, czy jest zapotrzebowanie na podobne usługi w tej okolicy.
Typowo edukacyjne pomysły w projekcie to ścieżka dydaktyczna i warsztaty archeologiczne. Ta pierwsza to trasa, wzdłuż której stanęłyby domki z różnych okresów (zbudowane w skali 1:1) - neolitu, okresu kultury celtyckiej, łużyckiej i wczesnego średniowiecza. Między chatkami zaprojektowano gródek z wieżą (mógłby pełnić rolę punktu obserwacyjnego).
Warsztaty archeologiczne to przestrzeń, gdzie zwiedzający mogliby zobaczyć dymarki, wejścia do warsztatu kowalskiego, kuźni.
- Wiem, jak wielkim zainteresowaniem cieszyły się zawsze nasze festyny archeologiczne - dodaje dyrektor Rydzewski. - To, co jest w projekcie, to ich rozszerzona formuła.
Do tego herbarium, oranżeria, ścieżka dydaktyczna poświęcona przyrodzie i środowisku naturalnemu. Jest również pomysł rekultywacji dworskiego stawu. Przed głównym budynkiem, a więc neoklasycystycznym dworkiem, znalazło się do tego miejsce dla pomnika Światowida. I jeszcze korty tenisowe, może też małe pole golfowe.
Skąd na to wszystko pieniądze? Muzeum liczy na urząd marszałkowski. - Nie twierdzę, że projekt nie jest ciekawy - mówi Krzysztof Markiel, dyrektor departamentu kultury: - Mam jednak kilka poważnych wątpliwości: przede wszystkim brak infrastruktury. Jak ludzie mieliby dojechać do Branic, skoro nie ma tam pętli autobusowej, a teren wokół jest mocno zdewastowany? Zróbmy najpierw analizę ekonomiczną, a więc sprawdźmy, na ile potem uda się "sprzedać" krakowianom to miejsce.
Markiel projektu nie odrzuca, ale sugeruje podzielić go na etapy: - Zacznijmy od uporządkowania terenu, pieniądze można przecież znaleźć w funduszu ochrony środowiska.
Źródło: Gazeta Wyborcza Kraków |
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
